তুতি
মুৰাৰি মাধৱ মধু-ৰিপু ৰাম |
তুমি ভকতৰ ধৰ্ম্ম অৰ্থ মোক্ষ কাম ||৫৮৩
মুৰাৰি মনোহৰ ভগৱন্ত দেৱ |
তুমি বিনে পতিতৰ গতি নাহি কেৱ ||৫৮৪
কিনো কৃপাময় দেৱ প্ৰভু যদুৰায় |
মুখ মাজে থৈলা নাম সৰ্ব্বক্ষণে পায় ||৫৮৫
লেছাৰি
ঈশ্বৰ-নিৰ্ণয়
কৃষ্ণ এক দেৱ দুখ-হাৰী কাল মায়াদিৰো অধিকাৰী
কৃষ্ণ বিনে শ্ৰেষ্ঠ দেৱ নাহি নাহি আৰ |
সৃষ্টি-স্থিতি-অন্তকাৰী দেৱ তান্ত বিনে আন নাহি কেৱ
জানিবা বিষ্ণুসে সমস্ত জগতে সাৰ ||৫৮৬
নমো নমো নিত্য নিৰঞ্জন নাৰায়ণ শিৱ সনাতন
অনাদি অনন্ত নিৰ্গুণ গুণ-নিয়ন্তা |
পৰম পুৰুষ ভগৱন্ত নাহি পূৰ্ব্বাপৰ আদি অন্ত
তুমিসে চৈতন্য সমস্তে ভৱ-ভাৱন্তা ||৫৮৭
ব্ৰহ্মা মহাদেৱ লক্ষ্মী দেৱী কায়-বাক্যে মনে থিৰ কৰি
পৰম আনন্দে চৰণ সেৱন্ত যাৰ |
সদা জন্ম-জৰা-মৃত্যু-হীন শ্ৰীমন্ত সুন্দৰ গুণনিধি
বিষ্ণুত বিনাই কোন দেৱ আছে আৰ ||৫৮৮
যাৰ পাদোদকে দেৱী গঙ্গা যাৰ বাক্যে হুয়া আছে বেদ
পৰম পতিতো তৰয় যাহাৰ নামে |
সৃষ্টি স্থিতি প্ৰলয়ৰ যিটো পৰম কাৰণ নাৰায়ণ
হেন ঈশ্বৰক নভজয় কোন কামে ||৫৮৯
অপাৰ সংসাৰ সিন্ধু আৰ বিষ্ণুসে পৰম পাৰ যত
পাৰ আছে তাতে পৰম্পৰমাত্মা ৰূপে |
তেন্তে তুমি জান ব্ৰহ্ম-পাৰ পৰ-পাৰ-ভূত যত পাৰ
তাসম্বাৰ পাৰ বিষ্ণুসে পাৰ স্বৰূপে ||৫৯০
শৰণ
শোক-মোহ-মহাপঙ্ক মাজে অৰ্জ্জুন মগন ভৈলা দেখি
পৰম ঈশ্বৰ দেৱকী-নন্দ-নন্দন |
কৃপায়ে ঈশ্বৰ-তত্ত্ব কহি উদ্ধাৰিবা নিজ ভকতক
হেন ঈশ্বৰৰ চৰণে লৈলো শৰণ ||৫৯১
নমস্কাৰ
হে কৃষ্ণ ধনঞ্জয় সখা বৃষ্ণি-কুল-শ্ৰেষ্ঠ দুষ্ট ৰাজা
বংশৰ দহন অনন্ত-বীৰ্য্য গোবিন্দ |
গো-বিপ্ৰ-দেৱ-দুখ-হাৰী যোগেশ্বৰ সমস্তৰ গুৰু
নমো ভগৱন্ত তযু পদ-অৰবিন্দ ||৫৯২
উপদেশ
সুবাসনা দুৰ্ব্বাসনা দুই বন্ধৰ মোক্ষৰ মূল হেতু
শুনা যেনমতে উপজয় পুৰুষত |
সন্তৰ কৃপাত সুবাসনা সুখে পুৰুষত পাৱে জানা
হোৱে দুৰ্ব্বাসনা সন্তৰ মন-কোপত ||৫৯৩
মহন্তৰ বাক্য যিটো কৰে তাক সুবাসনা অনুসৰে
সন্তৰ কৃপাত ভজে গোৱিন্দৰ পাৱে |
যিটো মহন্তক নিন্দা কৰে তাক দুৰ্ব্বাসনা বেঢ়ি ধৰে
কৃষ্ণক ভজিবে নপাৰয় মূঢ়ভাৱে ||৫৯৪
কৃষ্ণ-পদ-মাত্ৰ সেৱা কৰে সমস্তে কামনা পৰিহৰে
বেদ-ব্যৱহাৰ কদাচিতো নলঙ্ঘয় |
কৃষ্ণ-পদ-সেৱা-সুখ-মনে কৰে অনুভৱ সৰ্ব্বক্ষণে
ইহাক মহন্ত বুলিয় জানা নিশ্বয় ||৫৯৫
শুনিয়ো সজ্জনা শাস্ত্ৰ-সাৰ সকলে সম্পত্তি জানা তাৰ
হৰি-ভক্তি-ৰসে সন্তোষ মন যাহাৰ |
চৰ্ম্মৰ নিৰ্ম্মিত পানৈজুড়ি চৰণ ঢাকিল যিটোজনে
যেন সৱে ভূমি চৰ্ম্মাবৃত ভৈল তাৰ ||৫৯৬
অন্তৰত এক ঈশ্বৰক দেখিয়োক নানা বাহিৰত
অন্তৰত বোধ বাহিৰত জড়-প্ৰায় |
বুদ্ধিত সমস্তে তেজিয়োক বাহিৰত সঙ্গ দেখায়োক
এহিভাৱে ৰাম লোকত ফুৰা বেঢ়াই ||৫৯৭
ছবি
অবিৰক্ত ভকতৰ বেদ লঙ্ঘিবাক দোষ
জানিবাহা ইহাক নিশ্চয় |
পৰম বিৰক্ত যিটো কৃষ্ণৰ ভকত ভৈল
তাৰ একো নাহিকে নিৰ্ণয় ||৫৯৮
লেছাৰি
তাৱত কৃষ্ণৰ ভক্ত নৰে ভক্তি-অবিৰোধী কৰ্ম্ম কৰে
কৃষ্ণৰ কথাত ৰতি যাৱে নুপজয় |
যেৱে ভৈল কৃষ্ণ-কথা-ৰত নিত্য নৈমিত্তিক আদি যত
কথাৰ বিৰোধী জানিয়া সৱে তেজয় ||৫৯৯
সমস্তে তপকে আচৰোক পৰোক পৰ্ব্বতে উঠি যত
তীৰ্থত ভ্ৰমোক পঢ়োক বেদ-নিচয় |
যজোক সমস্তে যজ্ঞচয় যোগক জানোক সমস্তয়
হৰি বিনে কদাচিতো মৃত্যু নতৰয় ||৬০০
মহন্তসৱৰ সঙ্গ লৈয়া হৰিত একান্তে চিত্ত দিয়া
পৰম আনন্দে গাৱে হৰি-গুণ-নাম |
সহজে দায়ালু দেৱ হৰি লৈৱা আপুনাৰ দাস কৰি
হৰি-দাস ভৈলে হৈবা ভাই পূৰ্ণকাম ||৬০১
মহিমা-যুক্ত উপদেশ
ব্যাস নিগদতি লুব্ধমতি শুনিয়ো আনন্দে কৰ্ণ পাতি
দেওঁ উপদেশ ঊৰ্দ্ধ বাহু উচ্চ কৰি |
এহিমানে মাত্ৰ মহামন্ত্ৰ সংসাৰ-দুৰ্ঘোৰ-বিষহাৰী
নমো নাৰায়ণ বুলিয়োক মুখ ভৰি ||৬০২
সকলে নিগমে কল্পতৰু তাৰ ফল মহাভাগৱত
শুক-মুখে আসি ভূমিত ভৈলা বিদিত |
ৰসত চতুৰ যিটোজন কৃষ্ণৰ চৰণে দিয়া মন
পৰম সন্তোষে পিয়োক ফল-অমৃত ||৬০৩
হৰিক সততে স্মৰা প্ৰজা সমস্তে পুণ্যৰ ইসে ৰাজা
হৰিক স্মৰণে সিজয় পুণ্য কিঙ্কৰ |
নপাসৰিবাহা কদাচিত শুনা কথা ইটো বিপৰীত
হৰি পাসৰিলে সিজে পাপ নিৰন্তৰ ||৬০৪
শুনিয়ো পাৰ্ব্বতী তুমি এৱে ৰাম ৰাম ৰাম বোলা যেৱে
তোমাৰ বদন হৈবেক শ্ৰেষ্ঠ অমূল্য |
ৰাম ৰাম ৰাম ৰাম বুলি ৰামতে ৰমোহো সৰ্ব্বক্ষণে
জানা ৰাম-নাম সহস্ৰ নামৰ তুল্য ||৬০৫
বেদাগম আদি কৰি যত বিস্তৰ শাস্ত্ৰত নাহি কাজ
বিস্তৰ তীৰ্থত নাহি কিছু প্ৰয়োজন |
সংসাৰ তৰিতে খোজা যেৱে আপুন মোক্ষৰ হেতু তেৱে
গোৱিন্দ গোৱিন্দ বেকতে বোলা বচন ||৬০৬
মাধৱে বোলন্ত ধনঞ্জয় মহা দুৰাচাৰো আতিশয়
আন দেৱ তজি মোকেসে মাত্ৰ ভজয় |
তাকেসে পৰম সাধু বুলি মানিবা মনত সৰ্ব্বক্ষণে
যিহেতু সম্যকে কৰিল মোক নিচয় ||৬০৭
ভক্তিৰ মহিমা বিপৰীত অধৰ্ম্ম তেজিয়া ধৰ্ম্ম-চিত
হোৱে শীঘ্ৰে মোক ভজি জানা কুন্তী-সুত |
আক যি কুতৰ্কী নমানয় তথা গৈয়া বায়ো বাদ্যচয়
বাহু মেলি কৰা অঙ্গীকাৰ অদভুত ||৬০৮
মোহোৰ পৰম ঈশ্বৰৰ দুৰাচাৰ ভক্তো নুহি নষ্ট
কিন্তু সিটো ভক্ত কৃতাৰ্থ আতি হোৱয় |
তোহ্মাৰ প্ৰগলভ প্ৰৌঢ়ি শুনি সমস্তে কুতৰ্ক পৰিহৰি
গুৰুত্বে তোহ্মাক কৰিবে সৱে আশ্ৰয় ||৬০৯
আহ্মাৰ নিৰ্ম্মল ভকতিত দুৰাচাৰো তৰে কোন চিত্ৰ
আহ্মাক ভজিয়া চণ্ডালো তৰে সংসাৰ |
স্ত্ৰী শূদ্ৰ বৈশ্য আদি যত বিষয়ত মাত্ৰ সদা ৰত
মোক ভজি সুখে ইসৱে হোৱে উদ্ধাৰ ||৬১০
ব্ৰাহ্মণ ক্ষত্ৰিয় পুণ্য-তনু মোক ভজি তৰিবেক পুনু
আত অদভুত নাহিকে কোনো সংশয় |
ৰাজ-ঋষি-তনু আছা পায়া অনিত্য অসুখ লোক জানি
আতি শীঘ্ৰে মোক ভজা সখি ধনঞ্জয় ||৬১১
মোতে মাত্ৰ সদা দিয়া মন মোৰ ভক্ত হোৱা সৰ্ব্বক্ষণ
মোক পূজা মোকে মাত্ৰ কৰা নমস্কাৰ |
কহিলো তোমাত সত্য বাণী পাইবা সুখে মোক মহামানী
তুমি প্ৰিয়তম সুহৃদ সখি আহ্মাৰ ||৬১২
ভগৱন্ত দেৱ নিগদতি শুনিয়ো অৰ্জ্জুন মহামতি
তোমাত কৰঞো পৰম ইটো ৰহস্য |
ঐশ্বৰ্য্য বিভুতি বলে সমে জানে যিটো মোক নৰোত্তমে
সিও ভৈল মোৰ তাৰ ভৈলো মঞি বশ্য ||৬১৩
অসম্মূঢ়ভাৱে যিটোজনে উত্তম পুৰুষ মোক মানে
তাকে সৰ্ব্ববেত্তা বুলিয় সখি অৰ্জ্জুন |
সিটো সমস্তকে পৰিহৰি কায় বাক্য মনে যত্ন কৰি
ভজয় আমাক পুৰুষ সিটো নিপুণ ||৬১৪
মোতে হন্তে হোৱে চৰাচৰ মোতেসে প্ৰৱৰ্ত্তে নিৰন্তৰ
ইহাক অৰ্জ্জুন জানে যিটো মহাজন |
পৰম বিৱেকী সিটোজন মোৰ ভাবে হুয়া যুক্ত-মন
মোকে মাত্ৰ ভজে শ্ৰৱণ কৰি কীৰ্ত্তন ||৬১৫
মোতেসে কেৱলে দিয়া চিত মোতে মাত্ৰ প্ৰাণ অৰ্পি নিত
অন্যোঅন্যে মিলি মোকেসে বোধ কৰাৱে |
মোকে মাত্ৰ কহে সৰ্ব্বক্ষণে পৰম সন্তোষ লভি মনে
আনন্দ-সাহৰে মজি ৰহে প্ৰেমভাৱে ||৬১৬
ৰহস্যক জানে যিটো লোক সততে কীৰ্ত্তন কৰে মোক
ধৰি দৃঢ় ব্ৰত কৰি যত্ন বিপৰীত |
মোৰ সৰ্ব্বোত্তম দুই পাৱে কৰে নমস্কাৰ ভক্তিভাৱে
তাৰ মোৰ এড়া-এড়ি নাহি কদাচিত ||৬১৭
মাধৱে কহন্ত অৰ্জ্জুনত শুনা ইটো পৰমাৰ্থ-তত্ত্ব
ভকতেসে মোৰ মহিমা জানে নি:শেষ |
তত্ত্ব-ৰূপে সখি জানি মোক তৰিবা দুৰ্ঘোৰ দুখ-শোক
অন্ত-কালে গৈয়া আমাত হোৱে প্ৰৱেশ ||৬১৮
কৃষ্ণ নিগদতি সব্যসাচী পৰমাৰ্থ-তত্ত্ব লৱা বাছি
সুদৃঢ় বিশ্বাসে শৰণ লৈয়ো আমাত |
মোতে মাত্ৰ সদা দিয়া চিত গায়ো মোৰ গুণ-নাম-গীত
সকলে শাস্ত্ৰৰ কহিলো সাৰ সাক্ষাত ||৬১৯
ছবি
ভগৱন্ত-ভক্তি-যুক্ত পুৰুষৰ আত্ম-বোধ
মাধৱৰ প্ৰসাদে মিলয় |
কৃষ্ণৰ কৃপাত জানা গুচয় সংসাৰ-বন্ধ
এহিমানে গীতাৰ নিৰ্ণয় ||৬২০
লেছাৰি
জানা শ্ৰীৰাম নামে নিজ সমস্তে শাস্ত্ৰৰে মূল বীজ
সঞ্জীৱনী-প্ৰায় যাৰ মনে প্ৰৱেশয় |
যদি হলাহল পান কৰে প্ৰলয়-বহ্নিত যদি পৰে
মৃত্যুৰ মুখত প্ৰৱেশিলে নাহি ভয় ||৬২১
পূৰ্ণ শশী পূৰ্ণ দুগ্ধ-সিন্ধু সিমত প্ৰকাশ নকৰয়
কমনীয় লক্ষ্মী বদনো সিমত নয় |
ঈশ্বৰ কৃষ্ণৰ পাদ-পদ্ম ভজি স্পৃহাহীন ভৈলা সিটো
সিটো মনগোটে যিমতে শোভা কৰয় ||৬২২
শ্ৰীমুকুন্দৰ নাম-গুণ কীৰ্ত্তন প্ৰকাশে যি দিশত
সি দিশক প্ৰতি নমস্কাৰ যিটো কৰে |
চিদানন্দ-ঘন স্বৰূপত ঈশ্বৰ কৃষ্ণত নিত্যাগত
পৰম আনন্দ কৰে সিটো সাধু নৰে ||৬২৩
হৰি-ভক্তি ৰাজ-মাৰ্গে গুৰু- পদ-নখ-চন্দ্ৰ-প্ৰকাশিত
শ্ৰুতি-জননীৰ পদ-পন্থ অনুসৰি |
ফুৰো হুয়া আমি অনন্দিত স্খলন নাহিকে কদাচিত
মহাজনসৱ জানিবা নিশ্চয় কৰি ||৬২৪
No comments:
Post a Comment